Ayşe Ardıç Görücü

 

YORGUN KURŞUNLAR

                                                 

                                                          Yorgunum Abidos’tan  Çanakkale’ye…

                                                         

Kurşun, yani lanetli ben:

Özümde yumuşak, mavimsi gri

İnsan elinde kara kapkara

Gerekçeydim en sert hıyanete

 

Ve işte ihanetti insan kardeşine

Nice sevgili toprağa verildi

Nefs ve hırs kalplere girince

Kurşun: yani benim lanetli ellerimle

 

Yorgunum, taa Firavun zamanından

Yorgunum, ne zaman bitecek bu şer karanlığı?

Sevgi, sevgi, sevgiyle lehimleyelim

İsterdim, insanı birbirine, ölüm yerine

 

Unutmadık sizi, en sevgiliyi bile geride

Bırakan, has bakışlı çelik askerler

Çocuklarınız şimdi kurşun askerlerle oynuyor

Analar, sevgililer, hatıralar unutmadı adınızı

                                                  Özürlük yakın, barış yollarda

                                                  Yorgun kurşunlar yolları sayıklıyor

 

Ödünç dize Ayşe Şafak Kanca “Yorgun kurşunlar yolları sayıklıyor”