Seçil Hidayet Öztürk

 

KUŞLAR KONARKEN
Onda vahşi bir yaz korkusu var
mevsim tuzaklarından geçen yol
gölgesine elleriyle bıraktığı aşk
güneşe gömdüğü kanatlı şiirler

tuttuğu saç teli uçurumuna yakın
ardında neler kayboldu da
bakışları iki adım göğün beyazına
rüzgârlı sözcükler taşıdığı göğsünde
bıraksa kırılı verecek dalları

bilmezden geldiği çoklara sus
görmezden geldiği yakınlara kör
kuşlar koydu yüreğinin kafesinden
güz ormanına uçan sayfalara

ağladığı gizli açık odalarda toplandı
harflerin kabuğu, düşmüyor da çarpıyor;
içerisiz dışarısız  yersiz
O; defterin kıyısında ayakta durabilir...

hiç bir yağmur ders vermiyor
ama yine de yaz; bastığı yerlere
biriken ömür suyuna gözü uzak
bir gök arıyor, kaç dize geçti...
kaç dize sevdi...
“kuşlar konarken yollarına”

 

                         

Ödünç dize Haydar Ergülen “Onda vahşi bir yaz korkusu var”