DÖNGÜ
Hüzün bulutlarının dağılan izi kalan
Gözlerdeki umudu yolculayan
Yılların yalnızlığı asılmıştır ömre
Nereden başlasan nasıl başlasan
Yakası takılır paslı çiviye
Döngülerin benzeyen yüzleri
Aynılaşan, tanıdık, bilindik kederi
Sis bulutu içinde
Yaşlı matemleri dolaşır
Bir hayaletin pelerini uzar
Eşyaları yalıyarak usulca
Belli belirsiz süzülerek yiter
Zamanın peşinde bedensiz...
Pencerelerde soluk mavi
Günün üzerini örter
Altında kalan ne varsa
Gizli şimdi!
Gözlerden ırak ürperiş
Derinlerdeki inilti
Ne dediği anlaşılmayan
Bir uğultu dolaşır tepelerde
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder