Bir Ümit
Çok eskilerde bir şeyler
(o dönemki nefslerin değer verdiği istekler)
elle toprağa şekil verenler
bu yapılana da büyü diyenler.
Bir tarafta da
kumdan kaleye çarpan bir dalga gibi
her dokunduğunu eritenler…
Biraz daha yenilerde bir şeyler
(o dönemki nefslerinin değer verdiği istekler)
dille sese şekil verenler
söylenen söze fikir/zikir diyenler.
Bir tarafta da
sözlerin/seslerin çıkmazında kilitlenenler…
Şimdilerde bir şeyler
(şimdiki nefslerin değer verdiği istekler)
düşüncelere şekil verenler
verilen şekle de eğitim diyenler.
Bir de hapsolmuş belleklerin nezdinde
çöl rüzgârında kendini kaybedenler…
Bir kalem tutmak
bir kâğıda dokunmak
acımasız rüzgâr uğultusunun içinde
boş bir satıra sığınmak…
Geceleri,
karanlık sanıların eşiğinde
tutabilecek bir el,
sevgi ile bakan bir göz,
anlayışlı bir gülümseme,
Bir mum ile aydınlanmaya çalışmak…
Yazılan her bir satırın desteği ile
Bir ümit…
çöl rüzgârına tutsak kalmış küheylan zamana
vahaya kök salmış serabın elinden dokunmak…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder