Umut Üzerine,
Aynı mevsimler gibidir benim umutlarım.
Bazen alev alev yanar, içimden taşar, bulaşır her dokunduğum cana.
Bazen karanlık, sisli, soğuk ortamlar umutlarımı dondurur, üşütür.
Minik bir kıvılcım, ateş, karda çalıların arasında öten benim neşe kuşum , uğurum dediğim kızıl gerdan görene dek derin bir karanlığa gömülür.
İçim kararır, umutsuzluk, hücrelerimi dondurur,
Kalbimin en derinlerinde küçük cam kırıkları gibi minik buz parçaları oluşturur.
Sıcak bir dostla içilen çay yudumunda tekrar kavuşurum ürkek, bir o kadar da cesur , dayanıklı umuduma.
İçimdeki donmuş boşlukları eritir bir can dostun sevgi sözcükleri
Kıştaki umudumu ayrı severim
En çok taşıp, coşma mevsimi ise bahardır.
Tohumların çatladığı, filizlerin topraktan taze, yeşil başlarını çıkardığı zaman benim umutlarım da adeta fışkırır, hem o kadar taze hem de kırılgan ve hassastır.
Hani Ataol Behramoğlu’ nun şiirinde dediği gibi
‘Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın.’
Bahardaki umudum çok başkadır, bu şiire taşır beni.
Bu şiirin her satırını gerçekleştirebileceğime inanırım baharda.
Güz umutları çok olgundur. Umudun meyvelerini hasat ederim çoğunlukla.
Zamanı gelip tamamlananlar sahneden çekilirken bize binbir rengi hediye bıraktığı zamandır.
Güzün hüznü de kalmadı bende. Her mevsim umut. Her mevsim umuda arzu.
Şimdi hatırladım.
Kız olursam Arzu, erkek olursam ‘Umut’ olacakmış adım.
11.11.2020 Arzu Kutan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder